دنیای مالی و سرمایهگذاری همواره برای برخی افراد خاص و جذاب است. در این عرصه پر هیاهوی اقتصادی و بازارهای مالی، دو مفهوم اساسی به نامهای معامله گر و سرمایه گذار وجود دارد که اگرچه هر دوی این افراد در بازارهای مالی نقش مهمی ایفا کرده و هدفهای مشترک خود را دنبال میکنند، اما رویکردها و اهداف متفاوتی را در جهت به دست آوردن سود به کار میگیرند. اما آیا تا به حال به تفاوت معامله گر و سرمایه گذار در بازارهای مالی فکر کردهاید؟! آیا تا به حال به این اندیشیده اید که بین دو نقش تریدر و سرمایه گذار، چه تفاوتهایی وجود دارد و کدامیک بهتر است؟!
با یک پیش گفتار بحث خود را شروع میکنیم. هدف هر شخصی از ورود به هر گونه بازاری در قالب معامله گر و سرمایه گذار در نهایت کسب سود میباشد، یعنی تنها و تنها سود کردن است که به این فعالیت ها معنا می بخشد .
در این مطلب، ما به بررسی تفاوتهای جذاب و چشمگیر میان دو سبک مهم سرمایهگذاری، یعنی “معامله گری” و “سرمایه گذاری”، خواهیم پرداخت. پس با ما همراه باشید تا با وارد شدن به این دو دنیای هیجانانگیز، رازها، روشها و انگیزههای آنها را بشناسیم و بهترین استراتژی را برای خود انتخاب کنیم. حال برویم سراغ تعریف معامله گر و سرمایه گذار
معامله گر یا تریدر کیست؟ انواع معامله گر یا انواع روش های ترید کردن کدامند؟
در ابتدای مقایسه بین معامله گر و سرمایه گذار باید بگوییم که معامله گر (به انگلیسی: Trader) به شخصی اطلاق میشود که وارد معاملات مختلف میشود و بعد از کسب سود، زود از آن خارج میشود. در اصل معامله گری یعنی یافتن پتانسیل سودسازی در جایی و وارد آن شدن و زمان رسیدن به هدف از آن خارج شدن .
تریدرهای حرفه ای در بازار هایی مانند بازار بورس، ارز های دیجیتال و بازار فارکس معاملات خود را انجام میدهند و بسته به استراتژی ای که برگزیدند معاملاتشان طول میکشد .در واقع تریدرها به دلیل مشارکت فعال خود در بازارها، انجام معاملات متعدد در طول روز یا هفته، به دنبال استفاده از حرکات کوتاه مدت قیمت، شناخته شده اند. آنها از تکنیک ها و ابزارهای تجزیه و تحلیل مختلفی برای شناسایی نقاط ورودی و خروجی مانند تحلیل تکنیکال، تحلیل بنیادی، تحلیل فاندامنتال و احساسات بازار استفاده می کنند.

5 گروه تریدر فارکس
1- اسکالپرها (Scalpers)
اسکالپینگ مستلزم خرید و فروش ابزارهای مالی مانند سهام، قراردادهای آتی، ارزها و کالاها به صورت متوالی با هدف ایجاد سودهای کوچک در پوزیشن ها است. اسکالپرها بر کسب سودهای اندک از معاملات مکرر تمرکز می کنند و سعی می کنند از حرکت های کوتاه مدت قیمت سود ببرند. بازه زمانی که اسکالپرها در پوزیشن های خود نگه می دارند از چند ثانیه تا چند دقیقه متغیر است.
2- معامله گران روزانه (Day traders)
استراتژی معاملات روزانه شامل گرفتن پوزیشن در دارایی های مالی مانند سهام، معاملات آتی، ارزها و کالاها در همان روز معاملاتی است. معامله گران روزانه قصد دارند موقعیت های خود را در همان روز معاملاتی ببندند. آنها تمایل دارند معاملات زیادی را در طول چند دقیقه و چندساعت انجام دهند. آنها تمایل دارند معاملات خود را از طریق موقعیت های اهرمی تقویت کنند ولی باید بدانید که استفاده از اهرم، ریسک اضافی برای معامله گران روزانه ایجاد می کند.
این گروه از تریدرها به ریسک و ریوارد (risk and reward) توجه میکنند، یعنی نه دوست دارند خیلی ریسک کنند و نه به دنبال سود های سریع و فضایی اند. معاملات این دست از افراد بیشتر از معاملات گروه اول طول میکشد و تا زمانی که از روند مطمئن نشوند، وارد معامله نمیشوند .این دست از معامله گران را میتوان در هر بازاری پیدا کرد.
3- معامله گران نوسانی (swing traders)
معاملات نوسانی شامل سود از حرکات کوتاهمدت تا میانمدت قیمت در ابزارهای مالی مختلف مانند سهام، معاملات آتی، ارزها یا کالاها است. برخلاف اسکالپرها و معامله گران روزانه، معامله گران نوسانی پوزیشن های خود را برای دوره های زمانی طولانی تری (چندین روز یا چندین هفته یا حتی چندین ماه) حفظ می کنند که به دارایی، روند و سایر پوزیشن های موجود معامله گر نوسانی بستگی دارد.
به طور کلی، معاملات نوسانی نسبت به اسکالپینگ یا معاملات روزانه ریسک کمتری دارد، زیرا معامله گران نوسانی زمان بیشتری برای تصمیم گیری دارند. با این وجود، خطراتی نیز وجود دارد. اخبار یا رویدادها می توانند بر روند قیمت پرتفوی معامله گران نوسان تأثیر بگذارند.
4- ایونت تریدرها (Event traders)
استراتژی معاملات رویداد محور (Event Trading) مستلزم کسب سود از حرکتهای کوتاهمدت قیمت ناشی از یک رویداد اقتصادی یا مالی خاص مانند ادغام یا تملک، انتشار درآمد، تصمیمهای نظارتی، دادههای تورم، دادههای بازار کار یا دادههای تولید ناخالص داخلی (GDP) است. ایونت تریدرها باید پوزیشن های خود را به سرعت، چند ثانیه قبل از انتشار داده ها اجرا کنند تا از آن سود ببرند. همچنین، این معامله گران تمایل دارند از اهرم برای افزایش سود خود استفاده کنند.
استفاده از اهرم با خطرات اضافی برای استراتژی همراه است. در واقع برخی از معامله گران که از اهرم برای معاملات خود استفاده میکنند طول معاملاتشان تنها چند دقیقه میشود و حتی گاها در چند ثانیه به یک معامله وارد و از آن خارج میشوند .برای این دست از معامله گران چیزی که مهم است کسب سود در کوتاه ترین زمان است و شیوه کار آنها سوار شدن بر روی نوسانات بازار است، نوساناتی که گاها چند ثانیه طول میکشد .
5- پوزیشن تریدرها (position trader)
پوزیشن تریدرها یا شرکت های معاملاتی پوزیشن، فرد یا نهادی است که دارایی های مالی را برای بلندمدت خریداری می کند. این گروه آخر که به معامله گران بلند مدت نیز شهرت دارند کمترین مقدار ریسک را میپذیرند و خب سود این دست افراد کمتر از دو گروه قبل است اما به نسبت ریسک پایین تری هم دارند.
این متخصصان برای هفته ها، ماه ها یا حتی سال ها در سمت های خود قرار دارند. چارچوب زمانی حفظ این پوزیشن به شدت به سرمایه گذاری پوزیشن تریدر و همچنین چشم انداز بازار اقتصادی و مالی بستگی دارد. این دست از معامله گران تمرکز خود را بر روی اخبار و صورت های مالی شرکت ها معطوف میکنند و برایشان آینده سهم (شرکت یا بنگاه مالی) اهمیت دارد .گاها معاملات این افراد تا چندین سال هم طول میکشد .
اکثر معامله گران به هیچ وجه دوست ندارند این مقدار صبر کنند برای همین تعداد معامله گران گروه اول و دوم بسیار بیشتر از گروه آخر هستند .حال اگر شما نیز قصد ورود به بازار بورس و سرمایه را دارید باید انتخاب کنید که جزو کدام دسته میخواهید باشید و البته لازم به ذکر است که در بورس ایران نمیتوان جزو گروه اول بود چرا که نوسانات در آن حد نیست. همچنین بازار ایران از اهرم پشتیبانی نمیکند .
سرمایه گذار کیست؟ انواع روشهای سرمایه گذاری کدامند؟
در مقایسه بین معامله گر و سرمایه گذار، باید بگوییم که سرمایه گذار (investor) به فرد یا سازمانی گفته می شود که به فرد یا سازمان دیگری پول می دهد به این امید که سود آینده را ببیند. از نظر فنی، هر کسی میتواند سرمایهگذار باشد. شما هم اگر در چیزی سرمایهگذاری کنید، یک سرمایهگذار محسوب می شوید. با این حال، بین قرار دادن 20 دلار در بیت کوین و سرمایه گذاری 5 میلیون دلار در یک استارت آپ تفاوت وجود دارد.
سرمایه گذاران می توانند افرادی باشند که برای برنامه های ثروتمندسازی شخصی خود اقدام به خرید و فروش سهام می کنند. با این حال، یک سرمایه گذار همچنین می تواند یک سازمان باشد، مانند یک شرکت سهامی خاص یا یک صندوق سرمایه گذاری مشترک.
اهداف سرمایه گذاران به اندازه سرمایه گذاری آنها متنوع است. برای برخی از سرمایه گذاران شخصی، هدف ممکن است رشد یک صندوق بازنشستگی باشد، در حالی که سرمایه گذاران شرکتی بزرگتر ممکن است کسب ثروت هنگفت در سرمایه گذاری های تجاری آینده را هدف داشته باشند.
با این حال توجه داشته باشید که هر سرمایهگذاری نتیجه نمیدهد و هر سرمایهگذار، بازدهی و سودآوری را در سرمایهگذاری خود مشاهده نخواهد کرد! چراکه انواع مختلف سرمایهگذاری سطوح مختلفی از ریسک را نیز به همراه دارند. در حالی که برخی از سرمایه گذاران سرمایه گذاری های نقدشونده تر مانند سهام را ترجیح می دهند، برخی دیگر سرمایه گذاری های بلندمدت مانند املاک و مستغلات را دوست دارند.
سرمایه گذاران معمولا خلق و خویی شبیه به معامله گران بلند مدت دارند یعنی عجله ای در کارشان ندارند. آنها اکثرا پولشان در پروژه ها را تزریق میکنند، حال این پروژه میخواهد یک پروژه عمرانی برای مثال ساخت یک مجموعه رفاهی باشد و یا یک پروژه صنعتی .
اکثر سرمایه گذاران توجهشان معطوف به زمینه ی خاصی است و مثل معامله گران رفتار نمیکنند .بعضی از سرمایه گذاران نیز بجای اینکه خود مستقیما وارد زمینه ای برای سرمایه گذاریشان بشوند سرمایه خود را در اختیار شرکت هایی قرار میدهند که کارشان سرمایه گذاری روی پروژه های مختلف میباشد.
مزیت این روش این است که درصد ریسک کاهش پیدا میکند چرا که این شرکت ها روی چندین پروژه، سرمایه گذاری میکنند و اگر به هر دلیلی یکی از این پروژه ها با مشکل روبرو شود، باقی پروژه ها کماکان به فعالیت خود ادامه میدهند. همچنین این شرکت ها با بکارگیری متخصصانی که در این حوزه تخصص و تبحر دارند، بهترین زمینه ها را برای سرمایه گذاری ای مطمئن انتخاب میکنند .
انواع سرمایه گذاران
هر سرمایه گذاری متفاوت است! برخی مانند بانک ها ممکن است سطوح بالایی از سرمایه را برای سرمایه گذاری در پروژه های گران قیمت و در مقیاس بزرگ در اختیار داشته باشند. برخی دیگر، مانند سرمایه گذاران شخصی، ممکن است توانایی پذیرش سرمایه گذاری های پرخطر را نداشته باشند. برخی از رایج ترین انواع سرمایه گذاران عبارتند از:
سرمایه گذار معتبر (Accredited Investor)
سرمایه گذار معتبر در اغلب کشورها یک سازمان حقوقی یا یک فردی حقیقی است که تخصص، تجربه و ریسکپذیری لازم در حوزه سرمایهگذاری را دارد و همچنین قادر است شرکت ها یا صندوقهای سرمایهگذاری را مدیریت کند.
سرمایه گذارانی معتبر در نظر گرفته می شوند که آنقدر سرمایه گذاری دارند که می توانند اوراق بهادار (سهام، اوراق قرضه و غیره) را بدون تمام حمایت های ارائه شده توسط SEC معامله کنند. این اوراق بهاداری که آنها معامله می کنند اغلب «ثبت نشده» هستند، به این معنی که بسیاری از الزامات عادی افشای اوراق بهادار ثبت شده را ندارند. سرمایه گذاران معتبر برای کسب اعتبار باید معیارهای خاصی مثل درآمد سالانه بیش از 200 هزار دلار یا کار به عنوان بخشی از یک شرکت در صنعت مالی را دارا باشند.
سرمایه گذاران فرشته (Angel Investors)
سرمایه گذار فرشته فردی با ارزش خالص بالا است که از ثروت خود برای سرمایه گذاری در کارآفرینی و شرکت های نوپا استفاده می کند. به طور معمول، سرمایه گذاران فرشته در ازای سهام در شرکت سرمایه گذاری می کنند، به این معنی که مالکیت جزئی دارند، اگر شرکت موفق شود، سرمایه گذار فرشته نیز موفق می شود. آنها به ندرت در مدیریت شرکت دخالت میکند.
بانک ها (Banks)
بانکها نوع معمولی سرمایهگذار برای اکثر کسبوکارها هستند، آنها وامهای تجاری کوچک و شخصی را برای کمک به کارآفرینان ارائه میدهند. حتی بانکهای بزرگ، مانند شرکتهای بزرگ بانکداری سرمایهگذاری، سرمایهگذارانی در مقیاس بزرگتر هستند و اغلب پروژههای گرانقیمت را تأمین مالی میکنند، شرکتها را خرید و فروش میکنند و به دولتها و سازمانها در افزایش سرمایه کمک میکنند.
سرمایه گذار نهادی (Institutional Investor)
سرمایه گذار نهادی هر سازمان یا شرکتی است که پول را از طرف شخص دیگری سرمایه گذاری می کند. به عنوان مثال، یک صندوق سرمایهگذاری مشترک یا یک شرکتهای سرمایهگذاری با مسئولیت محدود،یک سرمایهگذار نهادی محسوب می شوند.
صندوقهای سرمایهگذاری مشترک توسط سرمایهگذاران فردی سرمایهگذاری میشوند و آنها از این سرمایه برای سرمایهگذاری در سرمایهگذاریهای بزرگتر و با بازده بیشتر برای افزایش سرمایه تمام سرمایهگذاران استفاده میکنند. حتی شرکتهای بیمه عمر که اندوخته اعضا را به شکل سبد سهام و اوراق قرضه نگهداری میکنند، یک سرمایه گذار نهادی محسوب می شوند.
وام دهندگان همتا به همتا (Peer-to-Peer Lenders)
وام دهندگان همتا به همتا (P2P Lending) طبقه بندی خاصی از افراد یا گروه هایی (حقیقی یا حقوقی) هستند که به مشاغل کوچک با دادن وام، کمک می کنند. سرمایه گذاری از طرف یک وام دهنده همتا به همتا به طور معمول شبیه به یک وام شخصی و جایگزینی برای وام گرفتن از بانک ها است: فرد یا گروه همتا به همتا در ازای پرداخت با بهره پول می دهد.
سرمایه گذاران شخصی (Personal Investors)
یک سرمایه گذار شخصی اساساً می تواند هر کسی باشد. کسب و کارهای کوچک و کارآفرینان ممکن است از سرمایه گذاران شخصی مانند دوستان یا اعضای خانواده برای کمک به تأمین بودجه اهداف خود استفاده کنند. سرمایه گذاران شخصی برای اهداف مالی شخصی نیز می توانند در بازار سهام، اوراق قرضه، صندوقهای سرمایه گذاری مشترک و صندوقهای قابل معامله در بورس (ETFها) سرمایه گذاری می کند.
سرمایه گذاران جسور (Venture Capitalists)
سرمایه گذاران جسور یا خطرپذیر (VC) شبیه سرمایه گذاران فرشته هستند، اما آنها به طور خاص به دنبال شرکت های استارتاپی که پتانسیل رشد بالایی دارند، هستند. یک سرمایه گذار خطرپذیر ممکن است بخشی از گروهی از سرمایه گذاران باشد و باهم به شرکتی که در آن سرمایه گذاری کرده اند، کمک می کنند تا به صورت استراتژیک، رشد و ارتقا یابند. سرمایه گذاران خطرپذیر معمولاً در ازای سرمایه گذاری خود در شرکت، سهام و حقوق مالکانه دریافت می کنند.

تفاوت معامله گر و سرمایه گذار
حال که با تعاریف معامله گر و سرمایه گذار و انواع رایج معامله گری در فارکس و سرمایه گذاری آشنا شدید، میپردازیم به تفاوت بین این دو دسته، یعنی تفاوت بین معامله گر و سرمایه گذار :
· دوره سرمایه گذاری (Period of investment)
معاملهگر به سرمایهگذاری کوتاهمدت میپردازد و سهام را به مدت چند ماه، هفته یا حتی چند روز نگه می دارد. در واقع، معامله گران روزانه، سهام را در یک روز معاملاتی خرید و فروش می کنند. اما یک سرمایه گذار به سمت سرمایه گذاری بلندمدت گرایش دارد. آنها سهام را برای بیش از یک سال و گاهاً برای چندین سال، نگه می دارند تا سود سرمایه ای ایجاد کنند.
در واقع، سرمایه گذاران رویکرد صبورانه تری دارند و به دنبال افزایش ارزش دارایی های خود در بلندمدت هستند. آنها اغلب تحقیقات کاملی در مورد قدرت اساسی یک شرکت یا دارایی و پتانسیل رشد آن در طول زمان انجام می دهند. سرمایه گذاران مایلند نوسانات بازار کوتاه مدت را تحمل کنند و بر عملکرد کلی سرمایه گذاری های خود در بلندمدت تمرکز کنند.
· ریسک پذیری (Risk appetite)
یکی دیگر از تفاوت های بین معامله گر و سرمایه گذار این است که یک معامله گر در کوتاه مدت با نوسانات قیمت سهام مواجه می شود. بنابراین، معامله گر باید تحمل ریسک بالایی داشته باشد. سرمایه گذار ریسک گریزتر است و بیشتر از ریسک، اجتناب میکند. با این حال، زمانی که برای مدت طولانی در بازار سهام سرمایهگذاری میکنید، چرخههای روزانه بازار تأثیر زیادی نخواهد داشت.
یکی از جنبه های حیاتی که باید هنگام تصمیم گیری بین معامله گری و سرمایه گذاری در نظر گرفت، تحمل ریسک است. معامله گری به دلیل ماهیت کوتاه مدت معاملات و احتمال نوسانات سریع قیمت، سطوح بالاتری از ریسک را در بر می گیرد. از سوی دیگر، سرمایهگذاران دارای پروفایل ریسک پایدارتری هستند، زیرا به دنبال سود بردن از رشد کلی داراییهای انتخابی خود هستند.
· رویکرد (Approach)
معاملهگرها از حرکت قیمت سهام سود می برند. آنها سهام را در زمانی که قیمتها پایین است، می خرند و با بالا رفتن قیمت، سهام های خودشان را می فروشند. بنابراین، معامله گران به طور منظم بازار را رصد می کنند و به دنبال بهترین فرصتها برای انجام معامله هستند. با این حال، سرمایه گذار برای مدت طولانی در بازار حضور دارد و به صورت بلندمدت ورود میکند. و وقتی برای مدت طولانیتری در بازار سهام، سرمایهگذاری میکنید، سود تا حد زیادی از قدرت انباشت سودها حاصل میشود.
· روانشناسی (Psychology)
یک سرمایه گذار صبور و تا حد زیادی به سرمایهگذاری بلندمدت پایبند است. او محکم می نشیند و یک سرمایه گذاری بلندمدت را حفظ کند. بسیاری از سرمایهگذاران دارای تحمل کمتری نسبت به ریسک هستند. در عین حال، یک معامله گر از ریسک استقبال می کند، تحقیقات گسترده ای انجام می دهد و به برنامهی تعریفشدهی تجاری خود پایبند است. معاملهگرها نیز هنگامی که بازار به سمت مخالف حرکت میکند، به سرعت تصمیمگیری میکنند و اصلاحاتی را انجام میدهند.
· پروسه تصمیم گیری (Decision-making process)
سرمایه گذاران ممکن است زمان زیادی را قبل از تصمیم گیری برای سرمایه گذاری در سهام صرف کنند. آنها اصول شرکت های مختلف را مطالعه می کنند، شیوه های مدیریتی، پتانسیل رشد و سایر عوامل را ارزیابی می کنند. در حالی که معامله گران به اصول اساسی نگاه می کنند، آنها همچنین با استفاده از نمودارهای قیمت و سایر ابزارها، تحلیل تکنیکال را انجام می دهند. تصمیم گیری آنها سریعتر است، اما آنها معمولاً از قبل یک استراتژی را دارند که آنها را راهنمایی میکند.
· سرمایه مورد نیاز (Capital requirement)
معاملهگران به دنبال فرصتهای سرمایهگذاری کوتاهمدتی هستند که از طریق حرکت قیمت، سود ایجاد میکنند. اما برای کسب سودهای قابل توجه، آنها باید مقادیر زیادی سهام را مبادله کنند. آنها می توانند این کار را با استفاده از وجوه حاشیه ای وام گرفته شده از کارگزار انجام دهند. در حالی که سرمایه گذاران باید به تنهایی سرمایه گذاری کنند. آنها همچنین ممکن است برای مدت طولانی تری در یک سرمایه گذاری قفل شوند، در حالی که معامله گران می توانند در صورت لزوم به سرعت پوزیشن ها را نقد کنند.
بیان تفاوت های معامله گر و سرمایه گذار (به اختصار)
برای راحت تر شدن مقایسه مان، تفاوت معامله گر و سرمایه گذار را بصورت لیست وار حضور شما بیان می کنیم:
- معامله گران زود به سود رسیدن را ترجیح میدهند ولی سرمایه گذاران در آرامش حرکت میکنند .
- زمینه کاری معامله گران گسترده تر از سرمایه گذاران است و قدرت مانور و انعطاف بیشتری دارند .
- با هر میزان سرمایه ای میتوان معامله گر شد ولی سرمایه گذاری نیاز به سرمایه بالایی دارد .
- قدرت نقد شوندگی برای معامله گران بیشتر از سرمایه گذاران است.
- بازار معامله گران شفافیت بیشتری از سرمایه گذاران دارد .
- معامله گری سهولت و راحتی بیشتری دارد تا سرمایه گذاری .
و به طور کل اگر به تازگی قصد شروع فعالیت در زمینه های مالی را دارید بهتر است بازار بورس و سرمایه را دنبال کنید مگر اینکه از زمینه ای در خصوص سرمایه گذاری مطمئن باشید .
کدام زمینه را برای شروع فعالیت انتخاب کنیم؟
معامله گر و سرمایه گذار، کدام را انتخاب کنیم؟1 اگر از آن دست افرادی هستید که استرس و هیجان بر رفتارتان غالب میشود بهتر است سرمایه گذاری را انتخاب کنید یا اگر هم دوست دارید معامله گر شوید ، به صورت میان مدت و بلند مدت معامله کنید .
اگر سرمایه تان کم است باید معامله گر شدن را انتخاب کنید چرا که سرمایه گذاری نیاز به سرمایه نسبتا بالایی دارد و همچنین پیشنهاد میشود که در صورت فعالیت در بازاری که از اهرم پشتیبانی میکند، از آن استفاده نکنید .
اگر دوست دارید ناظر بر کارتان باشید معامله گری این امکان را بصورت شفاف تر به شما میدهد .اگر به دنبال سریع ترین نتیجه هستید و از سود کردن در سریع ترین زمان لذت میبرید بهتر است معامله گر شدن را انتخاب کنید تا سرمایه گذاری. با توجه به مطالب میتوانید تشخیص بدهید که آیا در سرمایه گذاری موفق تر خواهید بود و یا در معامله گری.
حال این سوال پیش میاید که در ایران به چه بازار هایی برای معامله کردن دسترسی داریم . بطور خیلی مختصر شما در ایران میتوانید در بازار بورس و سرمایه ایران، بازار ارز های دیجیتال و بازار فارکس معامله کنید .
سخن پایانی
مردم اغلب معامله گر و سرمایه گذاری یا همان سرمایه گذاری و تریدینگ را یکی می دانند و از این اصطلاحات به جای یکدیگر استفاده می کنند. زیرا برخی شباهتهای متمایز مانند نیاز به افتتاح حساب، واریز پول و خرید و فروش داراییها در هر دو وجود دارد. اما این دو بسیار متفاوت هستند!
تفاوت عمده بین معامله گر و سرمایه گذار در رویکردها، ریسک و زمان است. انجام هر دو اشکالی ندارد و این بستگی به توانایی ریسک پذیری و صبر فرد دارد که بین یکی از اینها یا هر دوی اینها انتخاب کند. سرمایه گذاران افق زمانی بسیار طولانی تری نسبت به معامله گران دارند و معمولا ریسک گریزتر هستند. در حالی که معامله گری کوتاه مدت است و ریسک بالایی دارد. هر دو سود کسب می کنند، اما معامله گران زمانی که تصمیمات درستی می گیرند، اغلب در مقایسه با سرمایه گذاران، سود بیشتری کسب می کنند.
برخی از افراد ممکن است پس از سال ها تجربه در یک صنعت، سرمایه گذار شدن را انتخاب کنند. به عنوان مثال، اگر چند سال در املاک کار می کنید و سرمایه کافی برای سرمایه گذاری به دست می آورید، می توانید به سرمایه گذاری در املاک و مستغلات تبدیل شوید و صرفاً برای کسب سود به خرید و فروش املاک بپردازید.
اینکه شما معامله گر یا سرمایه گذار بودن را انتخاب می کنید به اهداف مالی، ریسک پذیری و تعهد زمانی شما بستگی دارد. هر دو نقش محاسن و چالشهای خاص خود را دارند و افراد موفق در هر دو حوزه نیاز به نظم، دانش و درک روشنی از رویکرد انتخابی خود دارند. هر دو روش بازدهی را به ارمغان میآورند به شرطی که به شیوهای منظم عمل کنید. همانطور که در دنیای هیجان انگیز بازارهای مالی حرکت می کنید، به یاد داشته باشید که یادگیری مداوم و سازگاری برای پیشرفت در این چشم انداز پویا ضروری است.
منابع بیشتر برای مطالعه: kotaksecurities.com و nirmalbang.com
سرمایه گذاری چیست؟
سرمایهگذاری فرآیندی است که در آن افراد یا نهادها سرمایه خود را در داراییها و پروژههای مختلف به منظور کسب سود تدریجی در بازه زمانی طولانی مدت قرار میدهند. سرمایهگذاران به دنبال سرمایهگذاری در کسب و کارهای موفق، سهام، اوراق بهادار، املاک و مستغلات، و بخشهای دیگر بازارهای مالی هستند. هدف آنها برای کسب سود از افزایش ارزش داراییها و بهرهوری طولانی مدت است.
تریدینگ یا معامله گری چیست؟
معاملهگری فرآیند خرید و فروش مکرر داراییها در بازارهای مالی است که به منظور کسب سود از تغییرات قیمتها و روندهای کوتاه مدت صورت میگیرد. معاملهگران معمولاً سهام، ارزها، قراردادهای آتی و سایر داراییهای مالی را در طول چند ساعت، روزها یا هفتهها خریداری یا فروش میکنند.
معامله گر یا سرمایه گذار، کدام بهتر است؟
انجام معامله گری یا سرمایه گذاری اشکالی ندارد و این به میزان تجربه، هدفها و سطح ریسک پذیری مرتبط با هر فرد بستگی دارد. سرمایه گذاری بلندمدت است و ریسک کمتری را در بر می گیرد، در حالی که تجارت کوتاه مدت است و ریسک بالایی دارد. اگر کسی به دنبال بازدهی و تغییرات سریعتر در سرمایهگذاری است، معامله گری برایش جذابتر خواهد بود. اما اگر افراد به دنبال سرمایه گذاری در مدت طولانی برای بهرهبرداری از رشد ارزش داراییها و سود طولانی مدت هستند، سرمایهگذاری ممکن است بهترین گزینه باشد.
کدام ریسک بیشتری را شامل می شود: معامله گری یا سرمایه گذاری؟
اینکه معامله گر و سرمایه گذار کدام باید ریسک پذیرتر باشند، باید بگوییم که معامله گری در مقایسه با سرمایه گذاری مستلزم ریسک بیشتری است و نسبت ریسک به ریوراد بالایی دارد. در حالی که سرمایه گذاری یک رویکرد بلند مدت است و ریسک کمتری را در بر می گیرد. در واقع، سرمایهگذاران به مدت طولانی در داراییها سرمایهگذاری میکنند و ریسک کمتری دارند که ناشی از تغییرات کوتاه مدت بازارها باشد.
کدام، سود بیشتری کسب می کند، معامله گر یا سرمایه گذار؟
معامله گر و سرمایه گذار هر دو سود کسب می کنند و این بستگی به تجربه، استراتژیها و شرایط بازار مربوطه دارد. معامله گران اغلب در مقایسه با سرمایه گذاران زمانی که تصمیمات درستی می گیرند، سود بیشتری کسب می کنند اما آنها همچنین با ریسک ضرر بالایی نیز روبرو می باشند. در مقابل، سرمایهگذاران معمولاً با ریسک کمتری مواجه هستند اما سود آنها نیز به مرور زمان بدست میآید. در نتیجه، برای کسب سود بیشتر، مهم است که استراتژی مناسبی اتخاذ کرده و با ریسکها همراه باشید.