شاخص داوجنز چیست؟ اجزا و محدودیت ها

داو جونز‌ (Industrial Average)(DJIA)‌ یک شاخص از بازار سهام است که 30 شرکت بزرگ سهامی عام را ردیابی می‌کند. ابن شرکت‌ها در بازار سهام نیویورک (NYSE) معامله میشوند.
داو جونز از نام چارلز داو نامگذاری شده که این شاخص را در سال 1896 به همراه شریک تجاری خود ادوارد جونز ایجاد کرده است. این شاخص که به آن داو 30 هم می‌گویند، برای اقتصاد گسترده‌تر ایالات متحده معیاری در نظر گرفته می‌شود.

شتر بخوانید: شاخص NFP چیست؟

تاریخچه میانگین صنعتی داوجونز

DJIA در می 1896 توسط چارلز داو و شریک تجاری او ادوارد جونز ایجاد شد. دو سال قبل از تشکیل DJIA، چارلز داو اولین شاخص سهام خود، میانگین حمل و نقل داوجونز (DJTA) را توسعه داد که شناخته شده ترین شاخص حمل و نقل ایالات متحده است.
اجزای اولیه DJIA عمدتاً شرکت‌های صنعتی مرتبط با گاز، شکر، تنباکو، راه‌آهن و نفت بودند. DJIA منعکس کننده عملکرد 30 سهام شرکت های برجسته آمریکایی است.
این شاخص در طول سال‌ها دستخوش تغییرات متعددی قرار گرفت. در سال 1916، اجزای DJIA از 12 استوک به 20 جزء به روز شد. سپس آنها در سال 1928 به 30 سهام افزایش یافتند که تا به امروز به عنوان یک قاعده باقی مانده است.
در سال 1932، هشت سهام حذف شد و با قطعات جدیدی جایگزین شد که شامل کوکاکولا و شرکت پراکتر اند گمبل است. در طول رکود بزرگ دهه 1930 و رکود بزرگ 2007/2008، تغییرات قابل توجهی در سهام اجزای DJIA به دلیل سقوط یا ادغام برخی از شرکت ها رخ داد.

آشنایی با میانگین صنعتی داوجونز (DJIA)

دومین شاخص قدیمی بازار ایالات متحده پس از میانگین حمل و نقل DJIA داوجونز است. DJIA به عنوان نماینده‌ای برای سلامت اقتصاد گسترده تر ایالات متحده طراحی شده است.
این شاخص که اغلب با نام داو شناخته می شود، یکی از پربیننده ترین شاخص های بورس در جهان است. در حالی که داو طیف وسیعی از شرکت‌ها را شامل می‌شود، همه آنها را می‌توان به‌عنوان شرکت‌هایی با درآمدهای ثابت توصیف کرد.
در اوایل قرن بیستم، عملکرد شرکت‌های صنعتی به طور معمول با نرخ رشد کلی در اقتصاد مرتبط بود. این امر رابطه بین عملکرد داو و کل اقتصاد را تقویت کرد. حتی امروزه، بسیاری از سرمایه گذاران بر این باور هستند که داو با عملکرد قوی برابر با اقتصاد قوی است و داو با عملکرد ضعیف، نشان دهنده ضعف اقتصاد است.
همانطور که اقتصاد در طول زمان تغییر می کند، ترکیب شاخص هم متغییر است. زمانی که شرکتی با روندهای فعلی اقتصاد ارتباط کمتری پیدا می‌کند، ممکن است یکی از مؤلفه‌های داو حذف شود تا با نام جدیدی جایگزین شود که تغییر را بهتر نشان دهد. به عنوان مثال، ممکن است یک شرکت زمانی که ارزش بازار آن به دلیل مشکلات مالی کاهش یابد، از شاخص حذف شود .
سهام با قیمت بالاتر، وزن بیشتری در شاخص دارد. بنابراین حرکت درصد بالاتر در یک جزء با قیمت بالاتر تأثیر بیشتری بر ارزش محاسبه شده نهایی خواهد داشت.
در آغاز به کار شاخص داو، چارلز داو میانگین را با جمع قیمت‌های 12 سهم داو و تقسیم بر 12 محاسبه کرد. نتیجه یک میانگین ساده بود. با گذشت زمان، اضافات و تفریق هایی در شاخص مانند ادغام و تقسیم سهام وجود داشت که باید در نظر گرفته می شد.

بیشتر بخوانید: شاخص تولید ناخالص داخلی GDP چیست؟

مقسوم علیه داو و محاسبه شاخص

Dow Divisor برای رسیدگی به مسئله میانگین ساده ایجاد شد. مقسوم‌کننده یک ثابت از پیش تعیین‌شده است که برای تعیین اثر حرکت یک نقطه‌ای در هر یک از تقریباً 30 سهمی که داو را تشکیل می‌دهند، استفاده می‌شود. مواردی وجود داشته که مقسوم‌کننده تغییر می‌کرد تا مقدار داو ثابت بماند.
داو با استفاده از میانگین حسابی موزون محاسبه نمی‌شود و برخلاف S&P 500، ارزش بازار شرکت‌های جزء آن را نشان نمی‌دهد. حرکت یک نقطه ای در هر یک از سهام، جزء، شاخص را با تعداد واحدهای یکسانی حرکت می دهد.
SUM= قیمت سهام اجزا Dow Divisor ÷ قیمت DJIA

اجزای شاخص داو

DJIA در سال 1896 تنها با 12 شرکت که عمدتاً از بخش صنعتی بودند، راه اندازی شد. این شرکت‌ها شامل: راه آهن، پنبه، گاز، شکر، تنباکو و نفت بودند. این شاخص تا سال 1928 به 30 مؤلفه افزایش یافت.
از آن زمان، بارها این شرکت‌ها تغییر کردند. اولین مورد سه ماه پس از راه‌اندازی شاخص 30 مؤلفه بود. اولین تغییر در مقیاس بزرگ در سال 1932 بود که هشت سهم در داو جایگزین شد.
داو به طور منظم مورد ارزیابی‌های متعددی قرار می‌گیرد. زمانی که شرکت‌ها دیگر معیارهای فهرست را برآورده نمی‌کنند، با شرکت‌هایی که واجد شرایط هستند، جایگزین می‌شوند. با گذشت زمان، این شاخص به معمای اقتصاد ایالات متحده تبدیل شد که منعکس کننده تغییرات اقتصادی است. به عنوان مثال، فولاد ایالات متحده در سال 1991 از شاخص حذف شد و شرکت مصالح ساختمانی مارتین ماریتا جایگزین آن شد.

محدودیت های DJIA

بسیاری از منتقدان داو استدلال می کنند که این شاخص وضعیت اقتصاد ایالات متحده را به طور قابل توجهی نشان نمی دهد، چوم تنها از 30 شرکت بزرگ آمریکایی تشکیل شده است. آنها معتقدند تعداد شرکت‌ها بسیار کم است و از شرکت هایی با اندازه‌های مختلف غفلت می‌شود.

بسیاری از منتقدان بر این باورند که S&P 500 شاخص بهتری برای نشان دادن اقتصاد است، چون شرکت‌های بیشتری را شامل می‌شود.
علاوه بر این، منتقدان بر این باورند که شاخص داو ارزش بازار را در نظر نمی‌گیرد و فقط به قیمت سهام توجه دارد. در واقع، شرکتی با قیمت سهام بالاتر اما ارزش بازار کمتر، وزن بیشتری نسبت به شرکتی با قیمت سهام کمتر اما ارزش بازار بزرگ‌تر دارد که اندازه واقعی یک شرکت را به خوبی منعکس می‌کند.
به طور مثال، در یک شاخص وزنی، قیمت سهامی که از 110 دلار به 120 دلار افزایش می‌یابد، همان اثر خالص سهامی که از 10 دلار به 20 دلار افزایش می‌یابد، بر شاخص تاثیر خواهد داشت. حتی اگر درصد حرکت برای دومی بسیار بیشتر از درصد حرکت اولی باشد.

محدودیت	توضیحات
تعداد کم شرکت‌ها	فقط ۳۰ شرکت بزرگ آمریکایی را شامل می‌شود
عدم وجود تنوع	از شرکت‌هایی با اندازه‌های مختلف غفلت می‌شود
عدم دقت	فقط قیمت سهام را در نظر می‌گیرد و به ارزش بازار توجه ندارد
گمراه کننده	سهام با قیمت سهام بالاتر، وزن بیشتری دارد
تاثیر تقسیم سهام	تقسیم سهام می‌تواند بر شاخص DIIA‌ تاثیر بگذارد

نتیجه گیری

داو‌ جونز یکی از شاخص‌های بازار معاملاتی است که توجه زیادی به قیمت بازار دارد. این شاخص در بردارنده ۳۰ شرکت بزرگ ایالت متحده است. این شرکت‌ها اگر مطابق با مقررات شاخص پیش‌ نروند، با شرکت‌های جدیدی جایگزین می‌شوند.

سوالات متداول